independence day: స్వాతంత్ర్యం ఒక వరం కాదు బాధ్యత!

1947 ఆగ­స్ట్ 15.. వం­ద­లా­ది సం­వ­త్స­రాల పరా­ధీ­న­త­ను చె­రి­పే­సి, స్వే­చ్ఛా గగ­నం­లో మన జా­తీయ పతా­కం ఎగి­రిన రోజు. కో­ట్లా­ది భా­ర­తీ­యుల త్యా­గం, తపన, పట్టు­దల ఫలి­త­మే ఈ స్వా­తం­త్ర్యం. కానీ స్వా­తం­త్ర్యం ఒక ము­గిం­పు కాదు… అది ఒక ప్రా­రం­భం. గత ఏడు దశా­బ్దా­ల్లో భా­ర­త్ అనేక రం­గా­ల్లో అద్భుత ప్ర­గ­తి సా­ధిం­చిం­ది. వ్య­వ­సా­యం నుం­చి పరి­శ్ర­మల వరకు, అం­త­రి­క్షం నుం­చి ఐటీ రంగం వరకు, భారత ప్ర­తిభ ప్ర­పం­చా­న్ని ఆశ్చ­ర్య­ప­రి­చిం­ది. పే­ద­రి­కా­న్ని తగ్గిం­చ­డం, మౌ­లిక సదు­పా­యాల వి­స్త­రణ, మహి­ళా శక్తి ఎదు­గు­దల, ఇవ­న్నీ మన అభి­వృ­ద్ధి పం­థా­లో మై­లు­రా­ళ్లు. అయి­తే ఈ వి­జ­యాల వె­నుక సవా­ళ్లు ఇంకా ఉన్నా­యి. ని­రు­ద్యో­గం, వా­తా­వ­రణ మా­ర్పు­లు, నీటి కొరత, గ్రా­మీణ ఆర్థిక వ్య­వ­స్థ­పై ఒత్తి­డి.. ఇవ­న్నీ దేశ భవి­ష్య­త్తు­ను ప్ర­భా­వి­తం చేసే అం­శా­లు. సా­మా­జిక అస­మా­న­త­లు, వి­ద్యా, ఆరో­గ్య రం­గా­ల్లో అస­మాన అభి­వృ­ద్ధి, పట్టణ-గ్రామ మధ్య అం­త­రం కూడా ఆం­దో­ళన కలి­గిం­చే అం­శా­లే.

సరి­హ­ద్దు ఉద్రి­క్త­త­లు, అం­త­ర్జా­తీయ రా­జ­కీయ పీడన కూడా మన ముం­దు­న్న వా­స్త­వా­లు. స్వా­తం­త్ర్యం మనకు ఇచ్చిం­ది కే­వ­లం ఓటు హక్కు కాదు… సమా­న­త్వం, న్యా­యం, అవ­కా­శా­లు అం­ద­రి­కీ చేరే హక్కు. కానీ ఈ హక్కు­లు సా­ర్థ­కం కా­వా­లం­టే పా­ల­న­లో పా­ర­ద­ర్శ­కత, పౌ­రు­ల­లో బా­ధ్య­తా భావం, సా­మా­జిక ఐక్యత తప్ప­ని­స­రి. మన ప్ర­గ­తి­ని అడ్డు­కు­నే అవి­నీ­తి, వి­భ­జన, ద్వేష రా­జ­కీ­యా­ల­పై మనం గళం వి­ని­పిం­చా­లి. ఈ ఆగ­స్ట్ 15, మనం కే­వ­లం జెం­డా ఎగ­రే­య­డం మా­త్ర­మే కాదు, మనలో ప్ర­తీ ఒక్క­రూ దేశ ని­ర్మా­ణం­లో తమ వంతు కృషి చే­యా­ల­ని సం­క­ల్పిం­చా­లి. పర్యా­వ­రణ పరి­ర­క్షణ, వి­ద్యా ప్రో­త్సా­హం, సా­మా­జిక సమా­న­త్వం, సాం­కే­తిక ఆవి­ష్క­ర­ణ­లు.. ఇవ­న్నీ మన భవి­ష్య­త్తు భా­ర­త్ రూ­పా­న్ని తీ­ర్చి­ది­ద్దే స్తం­భా­లు కా­వా­లి. మన దేశం ముం­దు­కు సా­గ­డం కే­వ­లం ప్ర­భు­త్వం చే­తు­ల్లో­నే కాదు… అది ప్ర­తి పౌ­రు­డి చే­తు­ల్లో ఉంది. స్వా­తం­త్ర్యం అనే­ది ఒక వరం కాదు… అది ఒక బా­ధ్యత. ఆ బా­ధ్య­త­ను మనం ఎంత ని­బ­ద్ధ­త­తో ని­ర్వ­ర్తి­స్తా­మో, రే­ప­టి భా­ర­త్ అంత బలం­గా, సమ­గ్రం­గా ఉం­టుం­ది. జై హిం­ద్!